NO FAIRPLAY

Rechercheur Doggy schoof een scherm aan de kant en ze zagen dat de voordeur en een deel van de gevel er helemaal uit lag, de ramen en de kozijnen aan de voorkant waren versplinterd. Om geen sporen te verstoren, trokken ze blauwe plastic sloffen over hun schoenen. Overal zagen ze bloedvlekken en er lagen papieren en mappen verspreid door de gehele ruimte, sommige met brandplekken en drijfnat. Over het puin klauterden ze het pand binnen, waar nog mensen van de technische recherche in witte overalls bezig waren met hun onderzoek. Doggy liep op een van hen toe. ‘Hallo, hoe gaat het?' vroeg hij. ‘Het is een enorme ravage, alle dossiers zijn uit de kasten geblazen en liggen overal verspreid en de meubels zijn versplinterd en overal bloed. Het is een wonder dat de drie slachtoffers nog herkenbaar waren.’ Doggy knikte. ‘Al meer sporen gevonden?’ ‘Die papieren moeten allemaal bekeken en verzameld worden, dat kost veel tijd. Vingerafdrukken vind je niet meer hier en hun telefoons zijn niet meer bruikbaar,’ zei hij en hij wees op drie apparaten die gesmeuld en kromgetrokken op de vloer lagen.