Krabbeltjes 3

Ies van Veen heeft een groot gezin, de kinderen zijn zo goed als allemaal uit huis. Hij krijgt een nieuwe heup maar tegenslag op tegenslag volgt wanneer er medische fouten worden gemaakt en hij zich steeds heupelozer gaat voelen. Wanneer hij ook nog eens zijn vrouw verliest terwijl hij met zijn mislukte heup in het ziekenhuis ligt zou je verwachten dat hij nog hopelozer wordt en zijn geloof vaarwel zegt. Nee, het doet denken aan het Bijbelse verhaal van Job. Ook Job zegt God niet vaarwel. In dit 3e boek schrijft Ies van Veen over zijn rotsvaste geloof. Schreef hij in de vorige Krabbeltjes-boeken al over zijn wegvoering naar Oostenrijk in de WOII, ook toen heeft hij God niet vaarwel gezegd. Tegenslag van boven zou je kunnen zeggen. Maar nee, hij getuigt van zijn geloof waarin het gaat om de zegen van God in alle omstandigheden van het leven. Onze taak is het om te zaaien en te getuigen. Dat heeft hij gedaan in zijn Krabbeltjes-boeken: zijn nageslacht laten weten wat het is om je levenshuis te bouwen op de rots van het geloof in de Levende God, Vader van Jezus Christus. Dat getuigenis staat ook centraal in Krabbeltjes 2. Daarin komt ook een deel van zijn nageslacht aan het woord!